«آی تک» شاهدخت لجبازی که ماه را می خواهد| از اولین کارگردان هایی هستم که تکنیک پاپ آپ بوک را اجرا کرده‌ام
تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۲۶۱۹۷
همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: فاطمه برمال، متولد سال ۶۲ است، لیسانس گرافیک دارد و حالا ۲۳ سال است که تئاتر عروسکی کار می‌کند. تخصصش بازیگری، کارگردانی و عروسک‌گردانی است و می‌گوید بیست سال است در کانون پرورش فکری به عنوان مربی فعالیت می‌کند و انزده دوره است که در جشنواره عروسکی تهران مبارک شرکت کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در باره موضوع نمایش برایمان بگویید.
آی در ترکی به معنی ماه است و تک به معنی یکی یکدانه که البته در اینجا به معنی مثل ماه است. داستان این نمایش یکی از داستان‌های فولکلور آذربایجان است. جزو قصه‌هایی است که از مادربزرگم شنیده بودم و تصمیم گرفتم این قصه را تبدیل به نمایشنامه بکنم. آی تک شاهدخت ۱۲ سالهای است که هر چیزی را که می‌بیند، می‌خواهد. از آنجا هم که دختر پادشاه است، پدرش هرچیزی را که بخواهد، برایش مهیا می‌کند. به این ترتیب آی تک لجبازی و خودخواهی را به جایی می‌رساند که ماه آسمان را می‌خواهد و این ماجراهایی را به دنبال دارد.
از چه تکنیکی در این نمایش استفاده کرده‌اید؟
تکنیک کار ما پاپ آپ بوک است. همانطور هم که از اسمش پیداست همه چیز در کتاب اتفاق می‌افتد. در واقع می‌توان گفت تئاتر کاغذی است. تمام موادی که استفاده کرده‌ایم کاغذ و مقواست که برای استحکام دکور و عروسک‌ها از مقواهایی با گرم‌های بالا استفاده کرده‌ایم. طراحی دکور یعنی کتاب و عروسک و اجرای آنها هم با خودم بوده است. به جرأت می‌توانم بگویم دومین یا سومین نفری هستم که در ایران این تکنیک را کار می‌کنم. چون جزو تکنیک‌هایی است که کم تر کارگردانی سمتش می‌رود. سختی‌های خودش را هم داشت. اما توانستم این کار را بکنم.
نمونه‌های خارجی انی تکنیک نمایش عروسکی را دیده بودید یا با آزمون و خطا جلو رفتید؟
واقعیت این است که من از آنجایی به این سبک علاقه‌مند شدم که در کانون پرورش فکری یک دوره سه ساعته برای این تکنیک داشتیم. آقای شاکر، مربی این دوره، خودش این تکنیک را تجربه کرده بود و ویدئویی از کارهایش را به ما نمایش داد. من هم دوست داشتم تجربه‌ای در این زمینه داشته باشم.
چند عروسک‌گردان و بازیگر در این کار حضور دارند؟
ما یک عروسک‌گردان داریم که بازیگر هم هست و به جای ۸ شخصیت بازی می‌کند.
این کار پیش از این هم اجرا شده یا اولین بار در این جشنواره روی صحنه می‌رود؟
نه، این کار قبل از این در جشنواره کودک و نوجوان همدان اجرا شد و در خود استان هم ده روز اجرا داشتیم و حالا هم در تهران مبارک اجرا داریم و بعد از آن هم ده روز در کانون تئاتر گلستان کانون پرورش فکری در پارک لاله روی صحنه خواهد رفت.
در باره جشنواره تخصصی تئاتر عروسکی بگویید. به نظرتان چه نکات مثبت و چه کمبودهایی وجود دارد؟
تهران مبارک همیشه پر بار بوده و امسال هم همینطور است. خاصیت تمام جشنواره‌ها حتی جشنواره‌های کوچک محلی این است که کارگردان‌ها از تجربه‌های هم استفاده می‌کنند و هرکسی با داشته‌های خودش به جشنواره می‌آید و اندوخته‌هایش را در کنار دیگران بیشتر می‌کند. تهران مبارک هم جشنواره تخصصی خوبی است و وقتی اجراهای کشورهای دیگر را می‌بینیم قطعا روی کار ما تأثیر می‌گذارد و نکات جدیدی یاد می‌گیریم که می‌توانیم در کارهای بعدی از آن استفاده کنیم.
شما تجربه ۱۵ دوره شرکت در جشنواره تهران مبارک را دارید. امسال به نظرتان چه تفاوتی با سالهای گذشته دارد؟
این دوره یک تفاوت عمده با دوره‌های قبلی دارد. امسال کارگردان‌ها موظفند در بخش خودشان یعنی کودک و نوجوان و بزرگسال کارهای همدیگر را ببینند و به کارهای هم رأی بدهند. دو سه دوره ابتدایی تهران مبارک رقابتی بوده و دیگر سال‌ها بود که به شکل رقابتی برگزار نمی‌شد. اما امسال شکل مسابقه‌ای دارد و خود کارگردان‌ها داور کارهای همدیگر هستند. مثلا در بخش کودک و نوجوان که ما شرکت کرده‌ایم، ۱۴ اثر اجرا می‌شود که هر ۱۴ کارگردان باید کارهای هم را ببینیم و رأی بدهیم.
این به نظرتان اتفاق مثبتی است؟
بله. دوره‌های قبل که شرکت می‌کردیم، یک روز کامل درگیر اجرای خودمان بودیم و بعد هم به دلیل این که اسکان کوتاه‌مدت داشتیم در نهایت ۲ کار را می‌توانستیم تماشا کنیم و باید به شهر خودمان برمی‌گشتیم. ولی امسال همه کارها را می‌توانیم ببینیم. فکر می‌کنم به این شکل گلایه و اعتراضات هم به داوری کمتر است. همه کارهای هم را می‌بینند و در جریان کارها هستند. ولی مشکل این است که باید بعد از هر کار فرم نظرسنجی را پر کنیم. این باعث می‌شود امکان مقایسه کارها را نداشته باشیم. مثلا به یک کار امتیاز ۷ می‌دهیم و فردایش کاری را می‌بینیم که از آن خیلی بهتر است و احساس می‌کنیم نباید به آن اجرا امیتاز ۷ را می‌دادیم. در واقع امکان مقایسه کارها وجود ندارد.
کد خبر 771136 منبع: همشهری آنلاینمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تهران مبارک کارگردان ها کارهای هم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۲۶۱۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ چیزی جز گوشی لازم نیست
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد خبری جشنواره آسمون، اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی از هنرمندان در خانه هنرمندان برگزار شد.
ابتدا، سید حمید امامی مدیر بادبوم به آغاز فعالیت بادبوم در سال ۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم برای اینکه این سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.
دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و اضافه کرد: امروز آغاز رسمی جشنواره «آسمون» است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوا برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال خواهد بود.
امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزییات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است، تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده خودشان را شکل بدهند.
برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید
سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و آثار ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. کسانی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، از خودشان و تجارب و خاطراتشان شروع کنند.
وی اضافه کرد: تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد. یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.
وی به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید. موضوعاتی که جزییات قابل لمسی از آنها در ذهن داشته باشید که همگی برآمده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آنها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.
کارگردان «بیست و یک روز بعد» تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم. من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم «بیست و یک روز بعد» که قصه ای واقعی داشت را ساختم که درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.
خردمندان خطاب به حاضران گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آنها را می‌شناسید، بنویسید این کار برای شما تولید داستان می‌کند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلمسازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.
وی در پایان بیان کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یاد بگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.
کد خبر 6090133
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»